აკნე

აკნე კანში განლაგებული ცხიმოვანი ჯირკვლების ზომაზე მეტად გააქტიურებაა. ეს ჯირკვლები გამოყოფს თავისებურ ცხიმს, რომელიც კანს ატენიანებს და იცავს. უშუალოდ სქესობრივი მომწიფების დაწყების წინ ორგანიზმი დიდი რაოდენობით გამოიმუშავებს ჰორმონებს, რომელთაგან ზოგიერთი ცხიმის ჯირკვლებს ასტიმულირებს. შესაბამისად, იწყება ცხიმის ჭარბი გამოყოფა. ჯირკვლის ფორები იხშობა და ჩნდება დახურული (თეთრთავიანი) ფერიმჭამელები. ჯირკვლის გაფართოებისას წარმოიქმნება გახსნილი (შავთავიანი) ფერიმჭამელები, რომლებიც სავსეა მუქი ფერის სუბსტანციით. თუ კანიდან ბაქტერია ფერიმჭამელაში მოხვდა, მის ინფიცირებას გამოიწვევს – ფერიმჭამელა შეშუპდება და გაწითლდება. აკნე შეიძლება იყოს მსუბუქი, ან გამწვავდეს და ნოდულოციტების (კვანძები) განვითარება გამოიწვიოს.

ითვლება, რომ აკნესადმი მიდრეკილება მემკვიდრეობითია, თუმცა ზუსტი გენეტიკური მოდელი ბოლომდე არ არის შესწავლილი.

დიეტისა და აკნეს შესახებ უამრავი მითი არსებობს, მაგრამ, გამოკვლევამ აჩვენა, რომ ისეთი საკვები, როგორიც არის მაგალითად შოკოლადი, ნაყინი, ცხიმიანი საჭმელი, კიბორჩხალა, კოკა-კოლა და რძე, აკნეს გამწვავებას არ იწვევს. რაც შეეხება ემოციურ სტრესს, არსებობს მოსაზრება, რომ შესაძლოა ის მართლაც იქცეს აკნეს გამწვავების მიზეზად, თუმცა ამის ზუსტი ახსნა ჯერ არ არსებობს.

ვინაიდან აკნე კანის ცხიმის ჯირკვლების პრობლემაა, ის ვრცელდება სხეულის იმ ნაწილებზე, სადაც ეს ჯირკვლები ყველაზე დიდი რაოდენობით არის თავმოყრილი – სახეზე, მკერდსა და მხრებზე.

აკნე შეიძლება გაამწვავოს კანზე ხშირმა დაწოლამ, ხეხვამ, გამონაყარის შიგთავსის ხელით გამოდევნამ ან მისმა მცდელობამ.

მკურნალობის ტიპი და კონკრეტული ფორმა (ადგილობრივი მკურნალობა ლოსიონით, გელით, მალამოთი, ორალური საშუალებები) აკნეს სიმწვავეზეა დამოკიდებული. მწვავე შემთხვევებს დერმატოლოგი მკურნალობს, თუმცა ხშირად გოგონებში აკნე ჰორმონული დარღვევებით შეიძლება იყოს განპირობებული, ამდენად, გინეკოლოგ-ენდოკრინოლოგთან კონსულტაცია, სათანადო გამოკვლევების საფუძველზე დიაგნოზის დაზუსტება და ადეკვატური მკურნალობის ჩატარება პრობლემის საბოლოო მოგვარების ერთადერთი საშუალებაა.